Kremmig 2.0

Meer dan 10 jaar geleden vond een aantal spelers uit de diverse herenteams van VC Unitas (verzadigd na het zoveelste kampioensfeest) het tijd worden om te stoppen met het volleyballen in de Nevobo-competitie. Omdat ze het spelletje zelf en de bijbehorende gezelligheid echter nog bepaald niet moe waren, ging men op vrijdagavond onder bezielende leiding van Ad verder met trainen onder de naam ‘VC Kremmig’. Die trainingsinspanningen werden vervolgens elk jaar tijdens het buitentoernooi te Budel weer omgezet in klinkende resultaten.

Toen afgelopen seizoen voor de tweede keer op rij in Budel de kampioensbokaal mocht worden opgehaald, beseften de oudgedienden dat het eigenlijk toch wel jammer was dat het volleybalminnende publiek alleen in Budel getuige kon zijn van hun nog steeds indrukwekkende volleybalprestaties. Voorzichtig werd dan ook nagedacht om toch weer in de één of andere competitie in te schrijven. De eerlijkheid gebiedt te vermelden dat dit enthousiasme niet door alle leden van de groep werd gedeeld. Degenen die nog jong van geest en recht van lijf en leden waren, konden zich al snel vinden in dit sportieve voornemen. De andere helft van de groep had zich helaas al voortijdig neergelegd bij het fysieke en mentale aftakelingsproces en liet de beurt aan zich voorbijgaan met de argumenten: “wandelen op de Stippelberg is ook sporten” en “van de kippen voeren word ik ook best wel moe”. Uiteindelijk resteerden er 6 doorgewinterde ijzervreters die de uitdaging aangingen en besloten zich als team in te schrijven voor de recreanten-competitie op zondagmorgen in Odiliapeel, uiteraard onder de geuzennaam ‘VC Kremmig’.

En op zondag 22 september om 10.00 uur was het dan zover; voor het eerst sinds de vorige eeuw verscheen dit gemotiveerde team van gemiddeld (ruim) 55 jaar oud in de volleybalzaal om de sportieve strijd aan te bieden met de opponenten. Vooraf was onduidelijk waar men stond; zouden de krasse knarren in staat zijn de tegenstander voldoende weerstand te bieden en zouden conditie en fysieke gesteldheid toereikend zijn om het maar liefst 2 wedstrijden van ieder 3 sets uit te zingen zonder dat de AED van de muur getrokken zou moeten worden?  Nou, om 12.00 uur precies waren beiden vragen duidelijk beantwoord. Bezweet maar glimmend van trots betrok het team de locale sportkantine om twee 3-0 overwinningen op gepaste wijze te vieren (en om het verloren lichaamsvocht weer aan te vullen).

Op beide overwinningen was niks af te dingen en het vertoonde spel oogde allesbehalve roestig. De service liep als een trein, de passing was vlekkeloos, de spelverdeling oogstrelend, de blokkering van Heras-kwaliteit en de smashes vernietigend ! Gaandeweg had zich een toenemende groep toeschouwers in de zaal verzameld om zich te vergapen aan een staaltje ‘old school volleybal’ van de bovenste plank. De “oooh’s” en “aaah’s” waren niet van de lucht als de zoveelste eerste-tempo aanval op de vloer werd gebeukt of als er weer eens een geslaagde drie-meteraanval te zien was. Het toch al verwende publiek werd helemáál euforisch toen men als uitgestorven beschouwde aanvalscombinaties zoals de ‘banaan’, de ’staffel’, de ‘stotter-staffel’ en de ‘hink-stap-staffel’ weer tot leven gewekt zag worden.

Al met al mag de herstart van VC Kremmig als competitieteam nu al een succes genoemd worden, ook al is het team het zich bewust – met de nuchterheid die gelouterde spelers eigen is – dat men zeker niet alle wedstrijden in dit soort klinkende resultaten zal omzetten. Maar dat is ook niet de bedoeling; het plezier in de sportieve strijd staat voorop en dat lijkt nu al gegarandeerd.

…Overigens werd op maandagmorgen pijnlijk duidelijk waarom ‘VC Kremmig’ de enige juiste teamnaam voor dit collectief is; ook zonder Viagra waren de meeste spelers zo stijf als een plank !

Voor de echte volleyballiefhebbers; op zondagmorgen 13 oktober betreedt VC Kremmig in sporthal Terra Victa wederom het speelveld om de sportieve strijd met twee andere teams aan te binden, de entree is gratis…